Nie podobało mu się to. Przecież to nie była walka treningowa - dziewczyna walczyła śmiertelnie poważnie, a liście jak trzymały się za jej uchem, tak w dalszym ciągu tam pozostawały. Yuu wiedział, że w ten sposób nic nie zdziała, jednak jego szansa pojawiła się tuż po chwili, kiedy przeciwniczka postanowiła zmienić swój cel.
Uważał, że było to dosyć dziwne zachowanie. Według młodego Uchihy - zbyt doświadczone. Wydawało się, że idealnie przewiduje ruchy swoich przeciwników zupełnie jakby posiadała umiejętność, która w tym towarzystwie była zarezerwowana tylko dla niego.
Ta myśl nieco bardziej go rozjuszyła. Uznał za niemożliwe, aby Nemuri posiadała sharingana, nie wspominając o tym, ze on sam jeszcze swojego nie przebudził...
Musiał myśleć szybko. Musiał działać szybko.
Kiedy zrozumiał na czym będzie polegać następny ruch Makoto, szybko schował jeden ze swoich kunai, aby mieć wolną rękę i sam oczywiście również rzucił się w stronę przeciwniczki. Jeśliby Makoto udało się pochwycić nogę dziewczyny uniemożliwiając jej tym samym wykonanie kopniaka, Yuuji postarałby się oczywiście pochwycić ją z drugiej strony - cały czas jednak starając się nie zrobić jej większej krzywdy, ale pochwycić liście które siedziały sobie za jej uchem.
Jeżeli Makoto się uda, Yuu powinien trzymać Nemuri za rękę powstrzymując ją tym samym od wymierzenia im ciosu Kunai. Swoją wolną ręką sięgnie po liście, jednak jeżeli dziewczyna choć na moment się zachwieje na krawędzi dziury, Uchiha puści ją nie dając się wciągnąć do tej jego małej otchłani, ale za to po raz kolejny spróbuje sięgnąć po liście.
W dalszym ciągu ataki Yuujiego z jakiegoś nieznanego nikomu powodu nie mają na celu skrzywdzenia dziewczyny w jakikolwiek sposób.

MG

Zdecydowanie coś niedobrego działo się z Sachi, jednakże Makoto nie potrafił powiedzieć, co dokładnie jest nie tak z dziewczynką. Chłopak jednak nie miał wiele czasu do namysłu, bo noga Sachi zdecydowanie szybko zmierzała w jego stronę. Celem pozostawały listki, a żeby je zdobyć musieli w jakiś spobób przytrzymać Sachi. Niemalże instynktownie Makoto zadecydował się przyjąć na siebie cios z zamiarem zatrzymania nogi dziewczyny i unieruchomienia jej w miejscu. Dałoby to dość czasu dla Yuujiego do przeprowadzenia kontrataku i zdobycia listków, ale...
... Przyjęcie ciosu Sachi okazało się być zgubnym pomysłem. Siła kopnięcia odrzuciła Makoto w tył, niemalże na granicę ziemnej pułapki, i zabrała mu oddech. W kompletnym szoku, chłopak niemalże nie poczuł, jak jedno z jego żeber pęka. Reszta planu by przytrzymać blondynkę była niemożliwa do wykonania w jego obecnym stanie. Musiał najpierw zrozumieć, co się stało. Czy Sachi zawsze była taka silna, że posiadała przewagę nad Makoto w bliskim kontakcie? Wydawało się to zbyt nieprawdopodobne. Próbując odzyskać oddech i czucie w klatce piersiowej, Makoto miał chwilę by przyjżeć się twarzy Nemuri, a ta... była całkowicie pozbawiona wyrazu, niczym lalka. Tymczasem Sachi nie próżnowała i tuż po wykonanym kopnięciu rzuciła w Makoto kolejnym kunaiem, nie czekając, aż chłopak dojdzie do siebie.
Taki obrót spraw sprawił, że Yuuji musiał całkowicie zmienić swoje zamiary i zająć się Sachi, która znów zmieniła cel i zamierzała w stronę Uchihy, najprawdopodobniej z zamiarem wymierzenia mu bezpośredniego ciosu pięścią. Całkowicie zaskoczony takim obrotem spraw, umysł czarnowłosego niemalże wpadł w tryb paniki. Jak dziewczyna, która ledwo znał, była w stanie tak szybko reagować i odbowiadać na ciosy aż dwóch przeciwników? To było niemozliwe. Był najlepszy w całej akademii. Dlaczego była tak dobra w walce wręcz? Dlaczego tak trudno było zabrać jej dwa, głupie listki? Nie rozumiał i nie zamierzał. Ogarniał go gniew na Sachi i na siebie. Był najlepszy, a to znaczyło, że nie pozwoli sobie na tak banalną przegraną i powrót do domu z wiadomością, że pokonała go dziewczyna. Jego umysł, pochłonięty wewnętrzną walką, nie dostrzegał zagrożenia, które czychało na Makoto i choć wcześniej zamierzał nie uszkodzić Nemuri, te hamulce zdawały się puszczać.